Appelschalen

De warmte is daar, de tijd is daar en ik van ‘bijna’ met mijn neus in de boter.

Struinheld voor een dag

Na een enorm drukke periode heb ik eindelijk weer eens tijd om de muggen en brandnetels te trotseren voorzien van struinlat en mat. Drie dagen Mokum (Amsterdam), kilometers lopen en fietsen ‘struinen’ en dat alles om buiten de gebaande paden te vissen op plekken die velen links laten liggen omdat ze veelal onbereikbaar zijn of juist onaantrekkelijk ogen.

Paaiperikelen

Al bij de eerste zonnestralen en muggensteken in de vroege morgen zijn de plonsen hoorbaar als ik over het water heen tuur. Karpers trotseren de schoeiingen, elkaar, rietzodden en alles wat maar zwaar genoeg is om tegenaan te schuren. Eerst de kleintjes, daarna de groten. Ik observeer het door mijn zonnebril terwijl het opspattende water mijn gezicht nat spat. Dit oergeweld, deze drang, karpers lanceren elkaar en vliegen boven het wateroppervlak uit als ware dolfijnen, wat een schouwspel blijft het toch. De tweede paai van het jaar is begonnen.

Absurd voorjaar

Corona kabbelde lang voort net als het koude voorjaar, het ging met pieken en dalen tot vorige week. Versoepelingen, vaccinaties op peil, horeca steeds verder open, vakantieplannen en toen ging zelfs de zon weer schijnen boven Nederland. De zon die al maanden besmet was door regen en kou, een virus waar menig karpervisser bang voor is. Het woord ‘taai’ was dan ook de strekking van het coronavoorjaar en ‘taai’ ging direct over in ‘paai’.

Terug naar de sessie

Na een potje brandnetelworstelen in mijn korte broek zijn mijn bleke voorjaarsbenen voorzien van een gloeiend en monotoon rode bultjes tapijt. Roodwitte doornkrassen maken het geheel tot een kleurrijk palet dat afsteekt tegen de dikkere jeukbulten van muggenaanvallen. Het natte voorjaar in combinatie met de intredende warmte maakt het tot een ideale broedplaats voor stekende insecten die nu met grote getalen uitkomen. Het zwermt rond mijn hoofd maar het zwermt ook onderwater. Slurpgeluiden doorbreken de ochtendstilte. Karpers doen zich tegoed aan de plotselinge explosie van muggenlarven en watervlooien. Ik tel er 1,2,3 en plotseling een heleboel happend aan het oppervlak en interesse in mijn aas lijken ze niet te hebben. Het spel van verleiding kan beginnen.

Verleiding

Een karper is een gewoonte dier. Hij begint met eten zodra het water warmer wordt, ligt vrijwel stil als het te koud is, zwemt over het algemeen dezelfde patronen en routes en paait meestal op dezelfde plekken als de natuur meewerkt. In één ding is hij wat minder kieskeuring, namelijk in wat je hem voorschotelt. Een karper kun je verleiden met van alles en nog wat zolang hij maar niks doorheeft en hij honger heeft. En dat ontbrak er een beetje aan tijdens mijn eerste lange voorjaarsstruin. De koude noorder en oosterwinden overdag, ijskoude nachten en het water dat opnieuw op moest warmen werkten ook niet erg mee.

Kat en muis

Zolang je strijdt tegen natuurlijk aas, vlagerige wind en het water nog veel te koud is moet de hele trukendoos open met oppervlaktevissen en dat ging hij ook. Tergend langzame aasopnames, vele missers, en soms gewoon (te) slimme vissen, het kwam allemaal voorbij. Toch won de vraatzucht het uiteindelijk van het natuurlijke aas en was niet iedereen in de paai. De drie struindagen werden bekroond met ‘appelschalen’ en een verdere serie onderwatermoois. Het was weer ouderwets genieten aan de waterkant