Karpervissen to the max

De man met de hond

Een enkele keer in de maand kom ik hem tegen als ik aan het vissen ben op een stadswater, de man met de hond. Verdekt opgesteld in de bosschage, zit ik gehuld in een zo groen mogelijke outfit en wacht af tot de karpers op gezette tijden langs zwemmen.

Ist al wat vraagt hij?

Dan komt hij over het pad aangelopen om zijn hond uit te laten. De hond met een lichtelijke vorm van obesitas, sjokt en zwalkt wat moeizaam achter hem aan. Een bulderende stem klinkt: ”ist al wat?”. Ik schrik op vanuit mijn observatie post in de bosjes, het is tijd voor ons vaste praatje. De man met de hond vindt oppervlakte vissen maar niks: ”Daar heb je toch geen sport aan! penvissen da’s pas mooi!”. Zelf was hij altijd actief binnen zijn visvereniging en deed veel aan wedstrijdvissen met de vaste stok. Maar vissen gaf hem meer stress dan rust, dus hield het op. Daarnaast werd zijn vrouw niet erg blij van zijn hobby, een veel gehoord verhaal bij hengelsporters die ‘iets’ te fanatiek worden.

Zodra de man met de hond komt aanlopen en zijn praatje begint, gaat hij pal naast het water staan en begint de hond aan de oeverkant te drinken. Mijn zorgvuldig verdekt gekozen positie is verraden voor de toch al achterdochtige karpers. Ik blijf beleeft en show hem wat foto’s van karpers die ik in de afgelopen maand gevangen heb. Voor even sprankelen zijn ogen weer bij het zien van de vissen, zijn passie uit het verleden herleeft. Na een kort gesprekje vervolgt hij de wandeling, zijn oude hobby in gedachten. De man en zijn hond verdwijnen uit het zicht. Ik moet het hier doen met de overgebleven brasems of verkassen. De karpers hebben inmiddels rechtsomkeert gemaakt, het wordt optie twee.

   

Verkassen

Er zit niks anders op dan een nieuw plekje te zoeken en zo pak ik mijn boeltje bijeen en vertrek. Tussen de brandnetels, stekelbosjes en het kleefkruid vind ik mijn weg. Schrammen en bulten op mijn benen een prikkend gevoel in mijn vingers. Je moet wat over hebben voor de geheime struinplekjes waar karpers zich ongezien wanen. Ergens in een hoekje tussen de chipszakken en frisdrankflesjes liggen ze te happen naar alles wat eetbaar is. Proeven, in hun mond laten circuleren, uitspugen, kauwen of doorslikken, echte fijnproevers!


Stadsgeluiden

De stad kent vele geluiden. Op sommige wateren storen de karpers zich nergens meer aan, op de vooral ondiepere stadswateren schrikken ze van elk geluid. Ik moet dus behoedzaam zijn terwijl ik ze tussen de hoge rietstengels door observeer, want ik speur een ondiep waterstelsel af. Dan zie een grote groepje vissen liggen, diep in het riet verscholen. Ze happen naar watervlooien en muggenlarven terwijl ze zichtbaar genieten van het opgewarmde water. Veel schubs in allerlei vormen en maten, een enkele oude spiegel en wat kleine uitzetters. Ik kijk een tijdje naar ze en besluit stilletjes mijn hengel in gereedheid te brengen.

‘Tak Tak Tak, Vroemmmmmmmm”, honderden decibellen aan geluid bulderen voorbij. Een ‘gang’ van toerrijders heeft zijn motoren maar weer eens van stal gehaald en knettert de aangrenzende snelweg over, alsof het een race circuit betreft. Eén voor één schieten de V-tekens vanuit het riet het water op en weg is de groep. Ook dat is vissen in een ‘Urban area’, soms mateloos frustrerend. Ik vang er vier deze morgen, met de heersende omstandigheden een prima resultaat. Tegen de middag wordt het echt te warm voor struinen met een aanzienlijke bepakking, als het kwik de 30 graden bijna bereikt. De karpers op dit waterstelsel beginnen aan hun 2e paai van het jaar. Ik heb genoten van mijn vistijd zoals ik dat altijd doe met of zonder vangst, voor eventjes één met de natuur.

Tags: , , , , , , , , , , ,