Karpervissen to the max

Een lange winter

Grauwe luchten en mistflarden laten de polder langzaam verdwijnen op de achtergrond. Kale kleibodems en gestutte dorpjes zijn de enige bezienswaardigheid in dit stukje Groninger polder. De geur van de zee, de tientallen roofvogels tijdens elke trip en de snoeken in de wintermaanden, dat is wat mij in deze omgeving aantrekt. Verder is het er desolaat, kaal, vlak, soms deprimerend en waait het er altijd hard, ik ben duidelijk een stadsmens.

Een lange winter

Het roofvisseizoen winter 2017/2018 ligt achter me en het was veruit één van de zwaarste en moeilijkste doodaas seizoenen die ik in jaren heb beleeft. Na de betrekkelijk ‘warme’ wintermaanden van eind 2017, begon een lange vorstperiode met vele ijsdagen in het noorden van het land. De maanden november, december en januari werden gekenmerkt door de vele regenval. Gemalen en spuien stonden dagelijks vol open om alles af te voeren richting Eems en Waddenzee. Het gevolg? Zware stroming en modderwater in kanalen en vaarten, iets dat het roofvissen met dobbers niet bepaald gemakkelijk maakte.

In februari en maart kwam de vorst opzetten, gevolgd door het ijs en een lange periode van zeer passieve roofvissen. Menig gevangen snoek zat onder de bloedzuigers en echt moddervet waren ze niet in tegenstelling tot andere jaren. Wat opviel deze winter waren de grote hoeveelheden aasvis van klein tot groot op vrijwel alle wateren, van slootjes tot kanalen. Wellicht heeft het warme jaar 2017 daar iets mee te maken.

Kommer & kwel

Was het dan allemaal kommer & kwel? Dat zeker niet! Op één van mijn doodaas tripjes kon ik weer eens een ‘ouderwetse’ sneeuwfoto schieten met een monsterlijke metersnoek. En ook die sneeuwdagen worden zeldzamer en zeldzamer met het opwarmende klimaat. Het ontdekken van nieuwe visgronden vormt zeker een hoogtepunt van de afgelopen winter en dan waren er nog de ontelbaar veel verschillende weerbeelden. Geen vistrip was hetzelfde en de codes; oranje, geel en rood waren aan de orde van de dag. Het Groninger polderlandschap straalt rust uit in de winter, het stukje rust dat in een stad ver te zoeken is. Vaak kom je er maar een paar mensen tegen op een hele dag vissen. Het Groninger landschap en de snoeken die er in de polderwateren leven laten je zien dat geen seizoen hetzelfde is en geven een vorm van berusting. De berusting dat vangen niet vanzelfsprekend is bij de gerichte zoektocht naar ‘grote snoek’ in de provincie Groningen.

       

Oktober 2018

Waar ik vorig jaar allang in de karpermodus zat (en ving), zit dit jaar een opstapeling van werk de start van mijn karperseizoen in de weg. Het paasweekend wordt dan toch die start en wel op een prachtig landgoed in de Achterhoek. Een voor mij nieuw watergebied en omgeving, dus opnieuw een uitdaging! De doodaas stokken gaan weer in de hoezen, op de molens komt nieuwe gevochten lijn en al het materiaal is toe aan een grondige schoonmaakbeurt. In oktober start ik dan weer langzaam op met een nieuw winterseizoen doodazen. De komende seizoenen ga ik intens genieten van de warme maanden zonder thermokleding of dikke winterjas aan. Gewapend met een lichte karperstok en korte broek struinen en karpers belagen in alle watertypen! ”Mijn god wat heb ik eigenlijk een bloedhekel aan de winter!”

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,