Karpervissen to the max

Project X (deel I) – nachtmens

In september bevis ik twee weekenden Amsterdams grootwater, beide weekenden worden geterroriseerd door krabben. Hairs komen kaal naar boven of ontbreken zelfs helemaal. Wanneer ik voor de zoveelste keer een montage binnendraai om hem te verversen, hangt één van de ‘Mokumse monstertjes’ aan de haak. Een ‘Chinese wolhandkrab’ is de boosdoener. Met korte snelle uithalen bevecht hij mij met zijn scharen, alsof ik zijn grootste vijand ben en niet hij. De rest van de septembermaand bevis ik de Groninger kanalen om mijn ‘Project X’ visproject voort te zetten, de grote zoektocht naar karper op de ‘dun bezaaide’ kanalen van Groningen

Wildwaterbaan Groningen

Drijfvuil, harde stroming door de zware regenval en ruzie met zwervers. Mijn vis ‘Project X’ begint begin september al net zo absurd als hij vorig jaar eindigde. Ik voer drie dagen een kanaal aan, vis op dag vier en krijg binnen twee uur een ‘onhoudbare’ run waarbij de lijn langs alles schuurt dat zich onderwater bevindt. Gevolg? binnen een minuut één grote deceptie wanneer de lijn knapt. Toch zet ik door, wat twee sessies later resulteert in een prachtige oud bestands schub van het Groninger kanalenstelsel in de stad. De euforie houdt alleen niet lang aan. Vele avonden ‘visloos’ volgen en ook al voelt dat inmiddels als vertrouwd op de Groninger kanalen, toch knaagt het diep van binnen.

Doorgaan, verkassen, stoppen?

Ik ben een nachtmens en kan hele nachten opblijven als ik me daarop instel. Tegen middernacht ontspruiten bij mij de creatieve plannen en ontstaan plotselinge ideeën of komen ingevingen opborrelen. Jarenlang ’s avonds en ‘s nachts werken hebben mij zo gevormd en ‘de nacht’ zat altijd al in me. De ochtend is niet aan mij besteed net zoals het ontbijt. Een avondsessie tot diep in de nacht vissen is dus geen probleem, ook niet wanneer ik de volgende dag een ‘normale’ werkdag heb. Alleen slapen doe ik liever niet in een tent, maar gewoon thuis als het even kan.

Zo besluit ik toch mijn avondsessies voort te zetten op Gronings grootwater. Maximaal zes uur per sessie tot in het begin van de nacht. Ook het voorvoeren pas ik aan. Ik probeer een balans te vinden binnen de heersende omstandigheden en in het soort- en formaat van het voer, ik ben nog steeds zoekende….

Herfst in het Noorden

Oktober breekt aan na een ‘herfstige’ maand september. En oktober start gelijk met nog slechter herfstweer. Onophoudelijke regendagen, herfststormen en hoogwater, de ingrediënten voor een ‘echte’ herfstmaand in het Noorden van land. Wat gaat er nu gebeuren met de toch al schaarse karper bezetting op de kanalen? Trekken de vissen eerder de kanalen en vaarten uit, op weg naar de diepere meren en winterholdings? Gaan ze abrupt meer voedsel verzamelen door de snelle weersverslechtering en daling van de watertemperatuur? Blijven ze toch hangen en zijn ze honkvast in de diepere kanalen? Vragen die maar door mijn hoofd blijven spoken en die ik alleen kan oplossen door meer avonden te vissen en te experimenteren met voertactieken.

Ik smeed nieuwe plannen en begin weer van voor af aan, terug naar de basis. Het geeft me hernieuwde motivatie in de grote zoektocht ‘waar nooit een einde aan zal komen’. Zodra het donker is ben ik op weg met een emmer voer en een voerschep, om zo voor de zoveelste keer de verschillende stekken aan te voeren maar dan net even anders. Het grote voordeel van dit jaargetijde? het is vroeg donker en er zijn weinig pottenkijkers!

Stekken verdwijnen, nieuwe kansen dienen zich aan

De stad Groningen veranderd binnen een half jaar in een grote bouwput. Wijkvernieuwing, een verdiepte ringweg, de auto- en busvrije binnenstad en een aantal geld verslindende ‘prestigeprojecten’ zonder doel of invulling maken de stad tot één groot verkeersinfarct voor fietsers, voetgangers en automobilisten. Tegelijkertijd vindt er ook een vernieuwing plaats van de kanaalbeschoeiingen in en rondom de stad. Hele kilometers houten beschoeiing worden vervangen door het standaard Gronings staal, alles in het teken van overstromingsgevaar en veiligheid voor de burger. Wat daardoor ook verdwijnt zijn vele visstekken. Met grof geweld wordt de vegetatie langs de kanaaldijken met de grond gelijk gemaakt en verdwijnen oude ‘hotspots’, voor zover je nog van hotspost kan spreken bij karpervissen op Groninger kanalen…

Maar het verdwijnen van de stekken maakt een visser ook ‘creatief’ en houdt hem scherp! Daarom zoek ik verder naar nieuwe mogelijkheden en geschikte plekken voor ‘mijn soort visserij’. Ik zoek en vind een aantal mogelijke opties voor het voorjaar. Ik zie de baggerboot van de gemeente Groningen zijn jaarlijkse ‘fietsen baggerronde’ houden in de binnenstad en ruik nieuwe kansen. Een paar vierkante meter schone grachtenbodem is genoeg, ‘Project X’ wordt vervolgd!

Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,