Project X (deel IV) – Tussen zomer en herfst

De nacht voelt koud en klam. De zomer loopt ten einde en nog maar nauwelijks bekomen van een tweede hittegolf duiken we de vroege herfst alweer in. Wat zal de overgang teweegbrengen binnen mijn Project X, het seizoen verliep al zo grillig.

Kostbare uren in een zee van geluid

De hengels staan, toppen omhoog de hoofdlijn nauwelijks de bodem rakend. Ik moest mezelf focussen om de paar vierkante meter schone kanaalbodem in het donker te bereiken. Moe van het werk, weinig zin om te gaan en toch die ongekende zucht naar avontuur. Elk herfstseizoen is weer een nieuwe verrassing, ligt er iets of is het nog schoon op de bodem? Stroming met drijfvuil en dumping van ‘van alles en nog wat’ maakt dat de kanaalbodem continu wisselt van samenstelling.

Er gebeuren hier rare dingen

Een schim doemt plotseling op uit het donker. Als een razende draai ik de montages binnen. Enkele seconden later vaart een onverlichte zeilboot aan me voorbij. Aan boord een op ‘Jack Sparrow’ gelijkend persoon. Wat voert hij in hemelsnaam uit, zo in het holst van de nacht? Maar dat kan ik van mezelf ook zeggen….

Studentenbal

Niet veel later als alles weer op zijn plek ligt, drijven twee studenten op een opblaasband voorbij. ‘Goedenacht’ roept één van de twee beleeft, ondertussen lurkend aan zijn flesje bier. Ze genieten van de warme zomernacht en deinen mee op de altijd aanwezige stroming voor een ‘rondje stad’. Dan keert de rust terug en klinken de eerste piepen door een paar stevige tikken op de top. Dit is het kenmerkende signaal waar ik op gehoopt had, er is iets gaande op de bodem.

Een vroege herfst

Tussen de zomer en herfst lijkt het niet te boteren dit jaar. Ze duwen tegen- en trekken aan elkaar maar krijgen beide niet de overhand. Dagen van 30C+ gaan naadloos over in nachten rond het vriespunt, stormachtige koude weekenden transformeren in broeierige doordeweekse dagen met dito nachten. Dan koelt het eindelijk af en start het herfstoffensief.

Wispelturig

Mijn logboek verteld me allerlei feitjes over de afgelopen vijf jaar van karpervissen op dit kanalenstelsel. Stroming, bodemgesteldheid, karperactiviteit, temperatuur van het water en daarboven, aanbeten, aassoorten, lijnzwemmers, omgevingsveranderingen, voerhoeveelheden enzovoort. Alles tot in de details beschreven van 5 jaar karpersessies en resultaten. Ik put er mijn kracht uit om door te blijven vissen want blanken is nog steeds een groter begrip dan vangen op de Groninger kanalen, zeker als je niet hele dagen of nachten vist zoals ik.

Maar ook een logboek kan karpergedrag natuurlijk niet geheel voorspellen ondanks de diverse inzichten die het biedt. En zo blijft de wispelturigheid tussen vangen en blanken altijd bestaan, een gegeven bij het kanaalvissen op karper. Diep in september vang ik mijn pr kanaalkarper, een bruut gebouwde schub die ik amper kan liften voor het fotomoment. Onder een volle maan en verlichte sterrenhemel houd ik met trillende armen de vis in bedwang tot dat hij traag zijn weg vervolgt tussen beton en fietsenwrakken. Een juichmoment, mijn hoogtepunt van vijf jaar kanaalvissen in Groningen is bereikt denk ik op dat moment. Niet vermoedende dat het daarna nog veel mooier zou worden, maar dat lees je in mijn volgende blog.