Sterrenstof tot nadenken
Onder een helder verlichte sterrenhemel trek ik de ritsen van mijn foedraal langzaam open. Een metamorfose heeft plaatsgevonden, de regen van de afgelopen tijd heeft de plek tussen het riet doen veranderen in een soort drassig moeras. Te midden van deze setting is voorzichtigheid geboden, in de donkere omgeving blijft het aftasten zo vroeg in de morgen.
Eerst de spullen de juiste kant op slepen in het aarde donker. Ondertussen zakken mijn laarzen een flink stuk weg in de zuigende bodem. Dan, als alles versleept is en op zijn plek ligt, kan het opbouwen beginnen. Wanneer de modderspetters tot in mijn nek zitten, staat alles opgesteld en liggen de montages op de bodem te wachten op wat komen gaat, als het überhaupt komt met deze temperatuur?
Ochtendstond
Voorzichtig kruipt de temperatuur omhoog vanuit de ijskoude nacht en begint het ochtendlicht te verschijnen, zwijgzaam gadegeslagen door een ‘slapende’ beetmelder. Een groot vogelgevecht breekt uit in het ochtendgloren. Nijlganzen, duikeendjes, koeten en eenden vechten er lustig op los. Hun territoriumgedrag wordt opgestuwd door het naderende voorjaar en de nodige nesteldrang. Mijn landingsnet ontdooit in de ochtendzon en kleurt van wit naar groen en ik geniet van het warme schijnsel in mijn gezicht.
Middag
Meer dan een middagje bijbruinen lijkt het niet te worden, totdat drie knullige piepjes een teken van leven aankondigen. De vis zwemt cirkeltjes in het midden van het water maar zit toch muurvast. Terwijl ik uiterst voorzichtig lijn geef en neem veranderd de situatie niet. De oorzaak kan ik niet ontdekken vanaf deze afstand. Ik leg de lijn een tijdje slap en hoop op verandering, die komt er niet, plan b moet worden ingezet. Tot aan mijn borst glibber ik voorzichtig over de zachte kleibodem van het ijskoude water, mijn kleren doorweekt. In kuilen zak ik weg, op harde plateaus sta ik bijna geheel boven de waterspiegel. Dan ben ik bij hem en met de nodige moeite belandt hij in mijn landingsnet.
Lijnenchaos
Nu ontdek ik de oorzaak van alle ellende. Pruiken vislijn van anderen hangen over mijn hoofdlijn, allen verbonden met de boomtakken aan de overkant. Ik knip een tweede montage inclusief werplood van mijn lijn weg en knip ook nog een derde vislijn weg, deze is verbonden met een omgevallen boom in het water. Dat mijn hoofdlijn het gehouden heeft mag een wonder heten in de complete onderwater chaos die hier heerst. Wanneer ik terug richting de kant waad, voel ik nog meer vislijnen gespannen over de bodem lopen. Wat is hier in hemelsnaam gebeurt afgelopen zomer vraag ik me af?
Gelukkig zijn de meeste karpers op dit water slim genoeg en nog steeds van een redelijk onbeschadigd type, maar de aangetroffen situatie baart mij zorgen. Heeft het blindstaren op zogenaamde ‘hotspots’ te maken met een tunnelvisie en de mens als gewoonte dier?, sterrenstof tot nadenken!
Tags: boilies, instant, karper, karper aas, lente, statisch, SWEET 17. Martin SB, voorjaar, vorst
