Tropische verrassingen

De ochtend begint koud op mijn zoektocht naar oppervlakte zwemmers. Gewapend met enkel een klein rugzakje en landingsnet, met daaraan vast mijn penhengel ga ik op pad. Al vroeg in de ochtend waait er een harde nog enigszins koude wind over het water, aan de oppervlakte voelt het water nog behoorlijk koud aan. Ik speur door mijn zonnebril naar oppervlakte zwemmende karpers en spot er maar een paar en ook nog eens buiten mijn vlok-werp-bereik. Ze weten het vaak precies voor elkaar te krijgen om op de meest onbereikbare plekjes te gaan foerageren, de slimmeriken!

Stijgende temperaturen
Langzaam stijgt de zon en begint de temperatuur op te lopen tot een tropische 29 graden. De schaduwhoeken met daarin de grote velden drijfvuil ontvangen hun eerste zonnestralen van de dag en vrijwel direct heeft dit zijn aantrekkingskracht op een aantal groepjes karpers die ik gespot heb. Ik strooi wat brokjes in een hoek en wacht af, ruim een kwartier verstop ik mijzelf op een flinke afstand tussen het struikgewas en bespied ze. Rondje zwemmen, brokje pakken, weer een rondje zwemmen, weer wat meer brokjes pakken en zo gaat het een tijdje door. Ze eten in elk geval en dat was de afgelopen dagen wel anders.

Turen
Een eerste broodkorst deponeer ik tussen het riet, hij drijft direct af tussen de stengels omdat de wind vrij spel heeft over mijn drijvende lijn. Met pijn en moeite tuur ik door de dichte begroeiing op zoek naar de vlok als plots mijn lijn langzaam en schokkerig van de molenspoel begint te lopen, een slap drilletje volgt? Wat in het net belandt lijkt op ‘de geboggelde van de Notre Dame’, even denk ik aan een brasem maar dan zie ik de ’typische’ Giebel bouw. Giebels zijn niet moeders mooiste, het zijn een soort combinaties van samengedrukte karpers met goudvis en brasem kenmerken. Het is een massieve vis maar door zijn bouw absoluut niet geschikt voor een flinke dril, ze geven dan ook gelijk op en voelen ‘voornachtig’ aan na de aanbeet.

Nerveuze hapjes
Toch heb ik de smaak te pakken en zoek nog even verder, op een nieuw stuk water is het weer raak. De eenden terreur wacht ik rustig af waarna mijn het water in zakt voor een duikertje. Als de gevederde ‘vrienden’ eindelijk vertrokken zijn keert de rust terug aan het wateroppervlak en wordt het spiegelglad. Ook hier weer druk zwemgedrag en zeer lang wachten op wat slurpende lippen tussen de drijvende takjes. Anderhalf uur staar ik naar een bewegingsloze vlok brood, maar de aanhouder wint en eindelijk verschijnen er kleine kolkjes en belletjes in de omgeving van mijn voer. Niet veel later wordt ook deze broodkorst met uiterste precisie aangevallen, nerveuze hapjes worden er uit genomen zodat hij in kleine porties wordt verdeeld. Ook dit is geen karper dat is duidelijk, wellicht ligt er een grote groep ruisvoorn onder de korst te klieren! Maar dan, Giebel nummer twee voor vandaag. Kennelijk heeft de tropische hitte de beestjes aangewakkerd tot hyperactiviteit en ach het is weer wat anders een dagje Giebelen….

Als ik uit de schaduw stap voel ik opeens hoe drukkend warm het is geworden, mijn hoodie fungeert nu als een soort winterjas het zweet breekt mij plots uit. Ik besluit te stoppen het is mooi zo, ik heb optimaal genoten van het weer, de natuur, de ijsvogel, de stad en de ‘gekke’ vangsten.